De Beierse Alpen zijn onlosmakelijk verbonden met meren. Wie ze bijna allemaal wil zien begint in Lindau aan de Bodensee en fietst de hele Beierse Alpenketen af naar de Königssee. Dit kost je minimaal een week en is natuurlijk prachtig. Helaas hadden wij minder tijd, maar we maakten er het beste van. We stapten voor één dag op de mountainbike en maakten een lange en pittige fietstocht langs zes Beierse parels. Iedere plek die we aandeden heeft zo zijn eigen charme. Hieronder lees je wat je van deze prachtige plekken kunt verwachten.
De Schliersee
Bij de start van de tour komen we na enige kilometers al de Schliersee tegen; het eerste meer van onze tour. Deze parel ligt aan de rand van de Beierse vooralpen en is het startpunt van vele mooie wandel- en fietsroutes. Hoewel dit meer bekend is onder veel mensen, is het hier vele male rustiger dan bij zijn grote broer de Tegernsee. Het is dus zeker de moeite waard om hier af te stappen en in alle rust te genieten van het panorama. Tip: Café Milchhäusl heeft niet alleen prachtig uitzicht op het meer, maar ook heerlijke koffie met Apfelstrüdel.
De Spitzingsee
Wij verlaten de Schliersee omdat we nog het één en ander voor de boeg hebben. De volgende stop is de Spitzingsee, en om dit meer te bereiken moet je afzien; wij overwinnen 400 hoogtemeters en bereiken op het tandvlees de Spitzingsattel op ruim 1.100 meter. Vanaf dit punt is het niet ver naar de oevers van het meer. De Spitzingsee staat bekend als wandel- en ski walhalla en is zowel in de zomer als de winter een drukbezochte plaats. Het kan er daarom nogal druk zijn. Wie echter lichte wandelingen wil doen is hier goed op z’n plek; er starten vanaf de Spitzingsee meerdere wandelingen die geschikt zijn voor het hele gezin.
De Tegernsee
We verlaten nu de Spitzingsee en duiken het Valeppdal in; een prachtige plek waar fietsers goed aan hun trekken komen. Dit dal is namelijk autoluw en daarom een echte hidden spot. Gedurende een uur zul je weinig mensen tegenkomen en kun je genieten van prachtige uitzichten. Na dit gedeelte van de route doemt het volgende pareltje op: de Tegernsee. Misschien wel het bekendste meer van Beieren, en niet geheel onterecht. Deze plek heeft mede daarom een bijzondere aantrekkingskracht op beroemdheden; zo woont de Duitse keeper Manuel Neuer al enige jaren aan de oevers van het meer. Wie flaneren wil zit op deze plek dus wel goed, wie echter rust wil gaat liever ergens anders heen.
De Sylvensteinstausee
We fietsen door en voelen nu langzaam de benen. We mogen nog een keer op de pedalen gaan staan en passeren de Achenpas op weg naar het absolute hoogtepunt van deze tour: de prachtige omgeving rondom de Sylvensteinstausee, ook wel de Bavarian Rockies genoemd. De Sylvensteinstausee ligt op de grens van de Beierse vooralpen en het Karwendel en is één van de laatste gebieden in de Duitse Alpen waar de natuur nog compleet z’n gang mag gaan. Het mooiste gedeelte vind je tussen Vorderriss en Wallgau; een kleine tolweg voert je langs de oevers van de nog ongerepte Isar. Op de achtergrond zie je het Wendelsteingebergte en de besneeuwde top van de Zugspitze. Veel stilstaan en de omgeving in je opnemen is waarschijnlijk het beste advies: wij vragen ons hardop af of het nog mooier kan.
De Walchensee
We fietsten nu van de ene verbazing in de andere. Het volgende meer doemt nu op: de Walchensee. Wie alleen naar het turquoise blauwe water kijkt waant zich ergens ver weg in de Caraïben. We zijn echter nog steeds in Duitsland. De Walchensee is tevens het diepste meer in de Beierse Alpen: wie diep wil duiken kan hier tot 191 meter diepte komen. Tevens is deze plek onder de inwoners van München een populaire bestemming, omdat direct aan het meer de twee bekendste ‘huisbergen’ van München liggen: de Jochberg en de Herzogstand. Wie op Instagram ertoe doet moet minstens op één van deze twee toppen een selfie hebben gemaakt. Tip: doordeweeks is het op deze bergen veel rustiger en het uitzicht op het meer is vanaf deze plekken adembenemend.
De Kochelsee
We hebben inmiddels 100 kilometer in de benen en ruim 1.000 hoogtemeters en worden langzaam een beetje moe. De afdaling over de Kesselbergerstrasse richting de Kochelsee komt dus als geroepen: we slingeren ruim 400 meter naar beneden. Het contrast kan bijna niet groter; keken we net nog uit over de Walchensee met de toppen van het Karwendel op de achtergrond, eenmaal beneden zien we alleen nog maar laagland. De tour zit er nu op: we zijn langs zes prachtige plekken gekomen en moeten alle indrukken die we op deze dag hebben opgedaan rustig verwerken. Wie overigens niet alle meren in één dag wil fietsen kan zijn tour natuurlijk ook opdelen of met de auto naar de plaats van bestemming rijden. Op iedere plek waar we langsfietsten beginnen prachtige wandel- en fietsroutes.
Bepakt en bezakt met een hele mooie ervaring gaan we op zoek naar een goed Wirtshaus die precies dat serveren waar we aan toe zijn: bier en schnitzel. Uitkijkend over het meer beseffen we ons dat Beieren ons iedere keer weer met zijn schoonheid weet te verbazen; 100 kilometer fietsen levert ons nog meer tips op voor toekomstige wandel- en fietsroutes. We zijn de komende jaren hier nog niet uitgespeeld.
